"lutang" ('di pwedeng di mapansin) sa mga pagtitipon at mga okasyong pangsimbahan ang mga sinaunang mananampalataya, ito'y dahil sa kanilang mga "gawi" at bihis... naulit muli ang aking karanasan sa isang pagsasanay na aking dinaluhan. sa kanilang pagbabahagi mariin ang kanilang pagmamalaki na sa pamamagitan ng kanilang organisasyon ay nagiging aktibo ang simbahan... regular ang kanilang gawain bilang mga deboto. may nagsabi pa nga na sa kanilang lugar ay haligi sila ng simbahan. sa patuloy naming pagpapalitan ng tanong ay kanyang binanggit na kung hindi magsisimba ang kanilang hanay... halos walang magiging tao sa simbahan!
hindi ko natiis na magtanong sa isang medyo may (parang) kayabangang may edad na ulirang deboto (ayon sa kanya) na panay ang "sabat" sa usapan.
"sa usapin po ng mga panlipunang isyu ano ang ginagawa ninyong pagkilos upang ito ay ma-address"... medyo nabigla sya at hindi nakasagot...
"tulad po sa usapin at banta ng mina dito sa atin sa occidental mindoro, paano n'yo po ito pinag-uusapan?"... heto ang kanyang tugon... "eh iyan namang pagmimina na 'yan ay atas mula sa matataas na pinuno natin ng gobyerno! wala tayong magagawa d'yan".
nakakalungkot malaman at isipin na ang karamihan sa ating mga mananampalataya ay nakakulong pa rin sa mga sinaunang paniniwala. ang kanyang sarili lamang ang nais na iligtas... walang pakialam sa mangyayari o nangyayari sa lipunang kanyang ginagalawan... bahala kayo sa sarili ninyo... basta ligtas ako!
paano na ang mga mahihina na biktima ng pagsasamantala ng iba? paano na ang kalikasang patuloy nilang ginagahasa?
masasagot kaya ng dasal at debosyon (lamang) ang napakaraming katiwalian?
sana ay dumami ang naniniwala na ang pananampalatayang walang kaakibat na gawa ay pananampalatayang patay!
nasa Diyos ang awa... nasa tao ang gawa!
kailangan ka na ng ating lipunan ngayon... isang mapagpalayang araw (at gabi)!!!
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment